Kiwi Kiwi, brat Pompona, został oficjalnie przez nas zaadoptowany w kwietniu 2004, kiedy stało się jasne, że Kiwi i Pompon razem mieszkać nie mogą, a ja uznałam, że charakter Kiwaska może być przeszkodą w jego wyadoptowaniu. Pompon czeka nowych opiekunów, od września, kiedy się przenieśliśmy znowu, w nowym przybranym domku. Kiwi mieszka teraz sam w pokoju do pracy. Nauczył się cieszyć z naszej obecności. Przeprowadzkę zniósł znakomicie dzięki swojemu nowemu domkowi (na zdjęciach poniżej), natychmiast schował się w swoim ulubionym domku i szybko dostosował.

Kiwi czasami nawet czasami zasypia przy nas z zamknietymi oczkami :)

Kiwi sie zadomowił na calego. Właściwie co by o nim nie mówić, to i tak największe wrażenie na codzień srawia na nas jego niesamowita słodkość. Tak, jest dzikuskiem i chrumcha na nas, jak sie za blisko zblizymy, ucieka, choć już nie ma napadów paniki, jest nieufny i nieśmiały. Z drugiej strony jest cikawski, lubi demolkę, zwlaszcza hałasy w środku nocy lub o świcie, lubi kopać w chodniczkach, gryźć kartony, wschodzic, gdzie nie wolno itd itp. Ale i tak jest po prostu najslodszy! Kiedy chrumcha, zeby nas przegonić, wygląda przezabawnie - niby taki groźny, a taki słodki. Kiedy śpi, to jakby kłębek puchy z noskiem i uszkami zasnął.... kiedy podskakuje, jego długaśne futerko śmiesznie podskakuje na nim, a kiedy jest przystrzyzone, wygląda tak totalnie bezbronnie.... słodziaszek! Nie zamieniłabym go na największego pieszczocha! (...i nie muszę, mam dwa inne pieszczochy ;))

Na tym zdjęciu: średnia długość futerka, jakieś 3 tygodnie po strzyżeniu.

Nasz malutki śpioszek :)

Kącik Kiwaska.
Kiwi mieszka w pokoju, gdzie pracujemy przy biurkach, gdzie mamy biblioteczki z książkami. Codziennie przebywamy w tym pokoju przynajmniej kilka godzin, więc ma towarzystwo, ale z drugiej strony nawet, gdy są goście, jest tam schowany przed hałasem i większym ruchem. Wydaje się, że mu to odpowiada, ożywia się, gdy przychodzimy i kiedy pracuję przy biurku, często leży na dywaniku kolo krzesła (na zdjęciu - po lewej). Niestety, jego długie futro fruwa wszędzie i przysparza nam bardzo dużo pracy. Bibioteczki musieliśmy zmienić na takie, w których ksiązki są za szklanymi drzwiczkami (i dobrze, mniej się kurzy), wszystko trzeba chować w łatwych do wytarcia pudełkach. Innymi słowy - Kiwi wymusza na nas porządek ;)

Jak widać, Kiwi nie ma klatki. Po pawej - jest jego domek, tzw. "bunny cottage" - kartonowy domek z pieterkiem, okienkami i wejsciami. Po środku - miejsce, gdzie się najwięcej brudzi (kuweta, jedzenie), pod plastikową, łatwą do umycia podstawką znajduje się chodnik, bo Kiwi bardzo hałasuje. Sianko dostaje w kuwecie i zawsze wyjada bardzo ładnie. Z lewej, za moim biurkiem, na chodniczku jest miejsce do biegania i zabawki, bo na chodniczku się nie ślizga. Drugi chodniczek, większy, jest przy biurku Michala (nie widać na zdjęciu). W innym rogu pokoju, gdzie trzymane jest siano, jest urzadzony jeszcze jeden kącik do zabawy, w półce wstawiłam pudelko kartonowe, w którym ma gruby magazyn do darcia, troche kostek sprasowanego siana, drewnianą zabawkę, chodniczek. Pokój nie jest zamykany, Kiwi go nie opuszcza. Chyba mu wygodnie, co? ;)

A ku ku!

Nowe zdjęcia Kiwaska

Chowam się!

Zapraszam tez do obejrzenia zdjęć ze strzyżenia Kiwaska.

powrót do Uszatej galerii

data powstania tej strony na Uszatej: 24 grudnia 2004
data ostatniej modyfikacji tej strony: 8 czerwca 2005